City vs wild life

Hier weer onze wekelijkse update over al onze ervaringen in het mooie Azië. We hebben het zuiden van Vietnam verlaten en gaan langzaam richting het noorden. De eerste bestemming na Mui Ne was Hoi An, midden Vietnam. De 17 urige (lees:19urige) busreis was over het algemeen prima reisje, lekker gerelaxt en toch wel wat uurtjes geslapen, we raken eraan gewend. Alleen op het moment dat we het busstation arriveerde in Hoi An was mijn telefoon, die bij mijn stoel lag, verdwenen. Meiden, ik weet wat jullie nu denken. Ja hoor, een typische sher actie, chaotische telefoon-kwijt-paniek-kreten, zo'n grote teen verhaal. Maar dit keer zat die na 20 minuten crisis niet gewoon in het zijvakje van mijn tas maar was die uit het bakje voor mijn stoel verdwenen. We werden nog zo gewaarschuwd pas overal op je spullen, maar ik had geslapen en niet opgelet. Dan kan je jezelf wel voor de kop slaan. Na het meermaals uitpluizen van de toko was het enige wat we nog konden doen, voor mij, een heftige dramaqueen sessie opzetten(dat gaat mij vrij makkelijk af) en voor jo, de echte dreigende Haagse Johnny aka Mike Tyson in hem naar boven halen. Zo gezegd zo gedaan .. Ik hysterisch in tranen, jo dreigend met politie, aanklachttaferelen én een faillissement (op vakantie leer je elkaar het beste kennen zeggen ze toch..) Hoewel dit spektakel nogal hilarisch klinkt was dit voor de beste mannen van de busmaatschappij een serieus dreigement en ja hoor ineens komt daar dan de buschauffeur: look what I found: mijn telefoon, uitgeschakeld, maargoed mijn telefoon!!! Stelletje *** zijn het af en toe en wij hoeven geen tweede waarschuwingen meer, les is geleerd. Welkom Hoi An, wederom, good morning to us, wij zijn wakker.

Met een rotgangetje en ietwat verwilderd zijn we achter op een scooter gesprongen en met backpack en al naar ons hotel gebracht. In een groot deel van Hoi An mogen geen auto's rijden. Wat heerlijk! Wat een rust! De stad staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en er wordt dan ook alles aangedaan hem in zijn oude staat te houden. Als immens gelukkige kaaskoppen hebben we de stad ontdekt op fiets, door de smalle en kleurrijke straatjes van de oude stad. Kleine geel geverfde huisjes dienen als winkeltjes en vullen de straten. Ieder winkeltje heeft weer een ander ondernemertje met een ander talent. Kunstenaars, schilders, kleermakers, schoenmakers en nog vele andere souvenir winkeltjes zijn hier te vinden. De stad staat onder andere bekend om de vele mogelijkheden om kleding, pakken en schoenen op maat te laten maken. Ik heb dan ook niet getwijfeld en een geweldig rood jurkje op maat laten maken. En oh... Wat voelde dat ongelooflijk goed. Je moet je voorstellen, een backpack van 10 kilo(denk even aan je eigen koffer gewicht zodra je op vakantie gaat..) waar ik 3 maanden uit moet leven. Ik heb nu al ongeveer alles 8 keer aangehad. Het gaf dan ook echt een lekker gevoel iets nieuws te kopen ipv al dat window shopping de afgelopen weken. Ik denk dat menig vrouw mij nu wel voelt. Hoewel de hele stad een cultureel hoogstandje is hebben we de echte hoogtepunten uiteraard ook bekeken zoals de eeuwenoude Japanse brug uit 1593 en vele andere gebouwen die de oorlog hebben overleefd en in hun ietwat oude staat nog steeds prachtig zijn. Het is mooi om te zien hoe de mensen in de oude stad zo back-to-basic leven. Ze doen alles op straat: eten, drinken, schilderen, verkopen. Van jong tot stok-oud en ze zijn zo gastvrij, trots op hun stad en allemaal even kleurrijk. Deze mooie stad heeft ook nog een palmboomerige kustlijn op 10 minuten fietsen en de zee is dan ook een fata morgana, maar dan een echte, na het passen en meten van kleding. In de avond is Hoi An misschien wel op haar moois, met alle gezellige lampionnen in de bomen, vele lichtjes op de bruggen en de wens-lampionnen in de rivier. We hebben geweldig gegeten en een avond doorgebracht in een gezellig tentje mét dit keer eindelijk geen Alibaba muziek maar onze eigen Martin Garrix uit de speakers. Wat kan je dan ineens trots zijn op je land, in een mini stadje met 120.000 inwoners somewhere in Vietnam zomaar onze grote talenten die menig mens laat dansen. Zoals je hoort, we hebben echt genoten van het gezellige en kleurrijke Hoi An. Wat een heerlijk plekje een echte aanrader voor ieder die Vietnam bezoekt.

Na 2,5 dag in Hoi An hebben we de bus richting Dong Hoi gepakt. Een nietszeggend plekje maar volgens vele dé plaats waar je interessante tours kan boeken naar het Phong Nha Ke Bang National Park. Onze volgende bestemming op onze verlanglijst. De busreis duurde uiteraard weer nét ff iets langer als vooraf beloofd en we kwamen zeer laat aan in deze donkere, levenloze stad. Op een dodelijk stil weggetje werden we uit de bus gekieperd. Goed. Deze uitdaging kenden we nog niet. Na een half uur met tevergeefse liftpogingen hebben we uiteindelijk toch een lift gevonden naar ons hotel. Ons crappy, trieste en duistere hotel. Het hotel was alles behalve wat de foto's ons beloofde, het personeel was wat grillig en sprak werkelijk geen woord engels dus een tour boeken dat konden we dus ook wel vergeten. Daar zaten we dan met ons ziel onder de arm. We besloten op internet te kijken of we eventueel nog op de valreep met een tour meekonden voor morgenochtend zodat we zo snel mogelijk weg konden. We vonden een adresje welke veelbelovende tours aanbevolen, een mobiel nr en deden een poging. Een uur later bevonden we ons op een boerderij 'farmstay' midden in het National Park gerund door locale mensen. Deze lieve mensen hadden aangeboden ons op dit late tijdstip direct op te halen uit het stinkhol in Dong Hoi, wat geweldig lief, de farmstay is drie kwartier rijden vanuit Dong Hoi, om 11 uur nog vervoert worden, wat een service. We werden ontvangen met de warme woorden 'welcome home' door een ietwat aangeschoten kerel. Dit was de eigenaar, die op dit late tijdstip het er even lekker van had genomen en niet had verwacht dat er nog 2 stumpers voor zijn neus zouden staan. We kregen een biertje onder onze neus en werden door de man en zijn rode wijn meegenomen door zijn leven, de start van deze farmstay, de groei van Vietnam, haar National Park en ga zo maar door. Toen de man, en wij ondertussen ook, echt niet meer verstaanbaar waren was het tijd om te slapen want morgenochtend beginnen we vroeg met de tour.

Na een goede nacht bij deze mensen 'thuis' en een heerlijk ontbijt konden we pas echt goed zien waar we waren. Dit national park staat wederom op de UNESCO werelderfgoedlijst en is nog geheel in zijn eigen staat waar de natuur de baas is. Pas 4 jaar geleden zijn de grote caves, waar het gebied voornamelijk zo bekend om staat, ontdekt en langzaam aan wordt het steeds wat meer toeristisch en bekender. Maar zeker in het laagseizoen, wat nu dus is, bevind je je met een handjevol toeristen tussen de volken die hier wonen. De farmstay bevind zich middenin het uitgestrekte landschap, de enorme eindeloze groene bergen en zandpaden. Het is werkelijk een plaatje, deze goodmorning to us is goud waard. Met een minivan zijn we door de bergen gereden en op vele plekken gestopt waar we echt een onbeschrijfelijk mooi uitzicht hadden. We kregen door onze gids, welke hier geboren en getogen is, alles uitgelegd over deze plek. We hebben geleerd en gezien hoe de mensen hier al eeuwenlang leven. We hebben ook gezien hoe er bij de mensen in de 'voortuin' nog grote bomhulzen liggen uit de oorlog. Er is ons verteld dat er om de zoveel maanden nog boeren overlijden omdat zij perongeluk een bom vinden, of kinderen die er mee overgooien omdat ze niet weten wat het is. In de oorlog zijn hier namelijk 40% van de bommen niet afgegaan door de junglegronden, deze honderden bommen worden dus nog steeds gevonden en ontploffen. Daarnaast heeft de gids ons verteld bij wie we allemaal op bezoek zijn, we hebben kennis gemaakt (in woorden, niet in het echt) met de verschillende slangsoorten( 90% = giftig), de vele insecten, vogels, apen en ga zo maar door. Ja op deze plekken op aarde hebben koeien voorrang, sta je voor je het weet oog in oog met een schorpioen of zwarte weduwe en mag je nooit een reling vastpakken want er kan een slang onder zitten. De natuur is hier de baas, wij worden één met deze natuur en wat voelt dat eigenlijk magisch. Daarna was het tijd voor de grotten. De eerste was de Paradise Cave, na een stijle klim van 570 meter kwamen we in de 32 kilometer lange cave. Een immens grote hoge cave welke 450 miljoen jaar terug gaat in de tijd en immens grote stalagmieten en stalactieten heeft. We hebben een kilometer gelopen door de grot en genoten van de stilte en deze bizarre natuurverschijnselen. Tot op heden zijn er slechts 7000 mensen in deze cave geweest, over 30 jaar zal dit gebied naar alle waarschijnlijkheid helemaal zijn overgenomen door alle chinezen met hun camera's en zullen grote ketens als Hilton hier gaan bouwen. Wat een geluk hebben wij dit plekje in alle rust en zijn originele staat te mogen bekijken. Tot op heden is er naar schattig nog maar 25% van de caves ontdekt, onze gids vertelde dat er nog geen 3 jaar geleden een grot ontdekt werd waar een complete stam in leefde. De overheid heeft geprobeerd een wijkje voor hen te bouwen zodat ze mee kunnen in de samenleving maar deze grotbewoners kunnen niet aan het normale leven wennen en keren telkens terug naar hun grot. Heel bizar..
Daarna was het tijd voor een overheerlijke lunch verzorgd door de locals (oh jongens het eten...wat een feest. Ik wou dat we wat mee naar huis mochten nemen voor jullie). En na de lunch was het tijd voor het echte werk, de dark cave. We kregen een helm met lampje, een zwemvest en een riem om ons middel met klipsen. Wat we hiermee gingen doen werd al snel duidelijk, het was de bedoeling dat we van een grote ziplijn/kabelbaan afgingen, alleen op die manier kwamen we aan de overkant. Het startpunt van deze ziplijn was immens hoog, je werd wat matigjes vastgemaakt en daar ging je dan, met een rotgang over het water aan het touw, door de jungle richting de overkant. Wauw wat was dit eng maar zo vet. Eenmaal aan de overkant landde je ietwat hard op een bergje en gingen we vanaf daar de grot inzwemmen. De dark cave is de perfecte naam want je ziet geen hand voor ogen (vandaar de lampjes op de helm) en het water is super koud. Zwemmen is wel apart aangezien je totaal niet ziet wat er onder je is. Verstand op nul en gaan, niet teveel nadenken want ja...die zwemmen er en ja...die leven er ook en ja.. die zijn er ook. De gedachtes stellen je alles behalve op je gemak, gewoon niet over nadenken dus. Na een stuk zwemmen kwamen we in de grot op het droge en vervolgens hebben we kilometers door deze immens grote donkere grot gelopen, geklauterd, gezwommen en gemodderpoeld. Door een dikke vette modderdrap tot ons kin zijn we heen gebanjerd, we hebben door de smalste grotwanden heen geschuifeld en zijn van modderrotsen afgegleden (waar je dan heen glijd dat zie je dus niet, het is zo apart). Na een aantal uur door de modder heen te zijn gelopen en je blind te voelen waren we terug bij het water en het natuurlijke licht kwam in zicht. Ook al was dit water alles behalve modderloos voelde het zo fijn de dikke drap van ons af te wassen. Wij hadden onze spa treatment in ieder geval gehad. In kajaks vaarden we terug naar het begin waar we nog even mochten zwemmen en er waren mini kabelbaantjes waarmee je je in het water kon laten vallen. Deze trip was echt onbeschrijfelijk mooi. Het landschap, de caves, het uitzicht, het leven aan deze kant van de wereld is echt prachtig. We hebben zo extreem genoten van deze dag en zien dit zeker als een van de (vele) hoogtepunten van de reis tot nu toe. Eenmaal weer terug in de farmstay hebben we uiteraard gedoucht, genoten van de stunning zonsondergang, heerlijk gegeten en veel gekletst met de mensen. Wat een rust en vrijheidsgevoel. Wat zijn wij blij dat we de Farmstay als verblijfslocatie hebben gekozen, je betaald behoorlijk wat meer voor het verblijf dan we gewend zijn. Met het geld steunen de eigenaren de gemeenschap, zo zijn er enkel locals in dienst en wordt er met de omzet en giften iedere maand 1000 dollar aan projecten voor de locale kids besteed, wat een top toko!

De volgende dag vertrokken we s'avonds pas richting Hanoi en hadden we gelukkig nog de hele dag op deze lekkere plek. We hadden besloten te gaan mountainbiken. Een local legde ons een leuke route uit en we zijn op pad gegaan. 3 uur mountainbiken op het heetst van de dag (gevoelstemperatuur 45+ graden), 6 keer verkeerd rijden(we kunnen beide écht niet kaartlezen, niet praktisch op deze trip maar we zijn nog niet gescheiden!), door de bergen, door het water, door rotsen en ga zo maar door. We hadden achteraf misschien niet het heetste moment van de dag kunnen uitzoeken, maar wat was dit genieten. Het is een bizar gevoel als je met zijn 2-en alleen door de bergen heenfietst en helemaal niets hoort. Door deze fietstocht zie je goed hoe de mensen hier leven, het is zo zo ZO anders als bij ons. Af en toe werden we blij gegroet door kleine kindjes of zelfs hele gezinnen, voor hen is het super bijzonder westerse mensen te zien, tot 3 jaar geleden hadden sommige er nog nooit één gezien. Er wordt ook vaak gewaarschuwd dat je niet zomaar in je bikini moet rondwandelen, dit soort praktijken zijn ze hier totaal niet gewend en wordt gezien als belediging voor ze. Tijdens onze zwetende mountainbike tocht hebben we ook een stop gemaakt en bij een locale familie voor een koud drankje. Eenmaal terug in de farmstay was het zwembad echt een godsgeschenk en hebben we de rest van de dag gechillt in de hangmatten, ligbedden en genoten van onze niks-boxen. Wat een leven. s'Avonds zijn we weer eens met pijn in ons hart vertrokken(het went maar niet) van dit heerlijke plekje en deze lieve familie. De zoveelste nachtbus ingestapt die ons verder naar t noorden brengt, Hanoi is de volgende bestemming. Welcome back in the big city. Hello cars, motorbikes, buildings, many people and stores. We kunnen er beide wel aan wennen, natuur, rust en het vrijheidsgevoel. Het is priceless. Maar steden hebben ook zeker zijn voordelen dus we zijn benieuwd naar wat Hanoi ons te bieden heeft.

Dit berichtje stuur ik wanneer we hier net zijn aangekomen aangezien dit verslag alweer veel te lang is geworden werd het tijd hem te uploaden. Onze volgende bestemmingen in het noorden zijn Hanoi, Halong Bay en Sapa. Super leuk dat jullie ons nog steeds volgen en thanks voor al jullie leuke, lieve reacties en vele tips! Knuffels, kusjes en groetjes van ons!