Treehouse Life

Een fris, fruitig en gebruind berichtje vanuit Sihanoukville, het Scheveningen, nee de Malediven van Cambodja. Het bloedhete, armoedige, toeristische maar zo-lekker-gewoon-gebleven Cambodja komt hier samen in dit pittoreske badplaatsje. Geweldige stranden, een heerlijke (warme) zee en heeeeel veeeel restaurantjes. Ons onderkomen was dit keer ook weer een mooi plekje. Een complex met 6 kleine bungalows rondom een zwembad. Het ontbijtje werd s'ochtends op bed gebracht en daarna even wakker worden met een paar baantjes zwemmen, het ultieme vakantiegevoel. Vervolgens liet ons eigenlijk alleen nog de taak de gehele dag aan het strand te bakken en zwemmen. Druk dat we hadden met insmeren, puffen, water drinken en weer insmeren, zwaar leven! Rustig op het strand liggen is trouwens ook nog een uitdaging, er lopen hier zoveel vrouwtjes, kindjes en mannen rond die iets willen verkopen. Het is momenteel laagseizoen en erg rustig ze vechten dus om klantjes en ze vechten dus om ons. Na drie dagen werken deze mensen gigantisch op je zenuwen kan ik je zeggen. Ze vragen denk ik ook wel 50 keer per dag of we wiet willen hebben. Mochten we naast hotel ziekenhuis ook hotel gevangenis willen proberen dan weten we in ieder geval hoe (just kidding no worries haha). Naast de illegale aanbiedingen hebben we af en toe ook genoten van de legale aanbiedingen, zo heb ik een manicure gehad en heb ik mijn benen op de Aziatische wijze laten ontharen, iets met een touwtje en pijn. Maar het is momenteel dag 6 en in geen velden of wegen een haar te bekennen, puik werk. Het verhaal kreeg nog wel een staartje, terwijl we druk bezig waren met mijn onthaar sessie gilde er ineens een Engelsman THERE IS A SNAKE!! Ja... Een slang van een meter lang.. ONDER MIJN LIGBED. Hij was net opweg richting ons. Je had ons moeten zien, heel Sihanoukville én zelfs Phnom Penh hebben dit geweten. Welkom in verre oosten. Hier slapen gevaarlijke slangen onder ligbedjes en heb je overal ogen nodig. De slang is nog maar een 'klein' gedeelte, niet eens gesproken over alle insecten die we hebben gespot, vermoord of ontweken, buitenaards. Vreselijk. We hebben nu dus bij ieder ligbedje de slang-check en we hebben voor de zekerheid ook maar de Bungalow-slang-check ingelast. Anders doe ik geen oog meer dicht.

Op onze vierde dag Sihanoukville hadden we besloten naar Koh Rong te gaan, een veelbelovend paradijselijk eiland. En niets was minder waar. Na een speedboottocht van 40 minuten vaarden we aan bij een groot eiland. Een eiland regelrecht uit een tijdschrift. Blauwe zee, witte stranden, aan het strand allerlei hutjes, bungalows en tentjes en achter dit bevond zich de jungle. Bij aankomst kregen we eerst een briefing over het eiland. Het eiland heeft weinig tot geen elektriciteit alleen op beperkte plekken, er is geen internet, er zijn geen wegen de weg is het water of het strand, er zijn amper douches, er is hier geen brandweer, politie of ziekenhuis. Welcome to Paradise 2.0, welcome to Koh Rong. Helemaal rechts, in de bocht van het eiland, bevond zich onze verblijfplaats. Na een stukje door de jungle wandelen kwamen we aan bij de 'receptie': een houtenhutje met een dametje erin die de 'sleutel' gaf tot onze verblijfplaats. Treehouse nr. 4. Ja, een boomhut. Een hutje hoog in een boom, een hutje dat met eb(of vloed geen idee) boven de zee zweeft. Een hutje dat zich op de punt van het eiland bevind en het enige beeld dat je vanaf hier zag was blauwe zee. De bizarste, apartste maar speciaalste slaapplek die we beide ooit hebben gehad. Met een gammel, zeer gammel, houten trappetje sjouwden we onszelf met backpack en al omhoog, na de eerste paar treden was de toilet. Een open hokje met een wc. Je kan niet doortrekken, de boel loopt regelrecht naar beneden, de zee in. Nog een aantal gammele treden naar boven kwamen we in onze hut. Even als kanttekening, de boomhut is ongeveer op 10 meter hoogte, hoogtevrees gevoelig dus. Eenmaal boven zagen we een klein 'balkonnetje' met 2 stoelen die regelrecht uitkeken op de prachtige blauwe zee. En dan een deur naar onze slaapplek. Een rieten omheining met daarin een bed met klamboe. Alles was open, geen dichte muren, geen deuren of ramen die dicht konden, alleen wat riet. Vanuit het bed keek je wederom regelrecht naar het geweldige verbluffende uitzicht van de blauwe zee, een eiland in de verte en wat rotsen. Dit uitzicht lijkt uit een tijdschrift te zijn gewandeld. We waren hier echt even helemaal stil van. Waar zijn we in hemelsnaam beland...het leek even alsof we met zijn 2-en alleen op de wereld waren. Jammer genoeg is het regenseizoen nu toch echt flink aanwezig en regent en onweert het af en toe immens hard. Best creapy op een eiland waar alles zo lekker open is. Toch hadden we het geluk dat er in de middag een zonnetje doorbrak en hebben we gesnorkeld in het helblauwe warme water. Mooie visjes gezien en zelfs een enorme zeester. Daarna zijn we beetje gaan lopen over het strand, over de rotsen en hebben we geweldige privé strandjes gevonden. In het begin van het eiland, waar de pier is, is het meeste leven, hier zijn vele hutjes die als restaurantjes dienen en het nachtleven is ook aardig aanwezig. Toch waren we bij aankomst even onder de indruk van het volk wat dit eiland trekt. Dit zijn vooral de echte echte backpackers zoals je ze nu voor je ziet, dreadlocks, viezige kleding, tikkeltje afwezig en de wiethandel werd voor ons ook opeens duidelijk. Welcome to hippieland. Dit was even een aparte gewaarwording aangezien wij net ietsie anders zijn, maargoed knop om en als je je er dan bij neerlegt heeft het ook wel een heel gezellig, aparte en relaxte sfeer. Gelukkig konden we ons natuurlijk ook goed terugtrekken in onze geweldige boomhut waar helemaal niemand in de nabije omgeving te vinden was. S'avonds hebben we in een heel gezellig restaurantje gechillt, lounge muziek op de achtergrond, heerlijk eten en een goed drankje. Wat een hemels leven hebben wij op dit moment.

De nacht in de boomhut was meer dan bijzonder. Je valt in slaap door de muziek van de zee, het geluid van de vele beesten uit de jungle en de wind door de boomhut (die vrij gammel staat dus een zuchtje wind betekend een wiebelende boomhut, dit was even wennen). Het is bizar om te ervaren hoe het is om zo dichtbij de natuur te zijn. Het is eigenlijk niet te omschrijven, je moet het ook echt ervaren, volgens ons is het magisch.

Na een aparte maar gelukkig onweerloze nacht hebben we goed ontbeten en besloten we toch maar weer richting het vaste land te gaan. Helaas regende het nog steeds enorm en waren we eerlijk gezegd ook wel echt toe aan een lekkere douche. De enorme zoute zee, kokosolie tegen zandvliegen, de musquito lotion tegen muggen, de hitte en het hogevochtigheidsgehalte zorgde ervoor dat we enigszins toe waren aan een douche, laat ik het daar op houden. In de middag moesten we van het uiterste puntje van het eiland dus weer teruglopen naar de pier met backpack en al, als verzopen katten. Dit keer geen zweet, maar bakken, liters met regen. En toen liet ons nog de grootste uitdaging, door dit weer met een speedboot terug naar het vaste land. Met een reispil en de gedachte: ze weten wat ze doen ze doen dit iedere dag ze weten wat ze doen, zo'n 100 keer te herhalen zijn we wat gekneusd maar veilig aan land gekomen.

Eenmaal aan land zijn we een mooi uitziend hotel ingelopen, hebben we een kamer mét douche gescoord en daar hebben we nog prima de avond en de zondag kunnen vertoeven. We beseffen ons echt dat we het enorm hebben getroffen met het weer in Sihanoukville. We hebben drie volle dagen echt mogen genieten van de zon en stranddagen, vanaf zaterdagochtend is het eigenlijk pas gaan regenen en tot nu toe niet meer gestopt, wat vrij normaal is tijdens het regenseizoen. Goeie timing om weer door te reizen, vanavond gaan we met de bus naar Vietnam, alweer het 3e land op onze lijst. We kijken terug op een interessante, culturele, indrukwekkende en zomerse 2 weken in Cambodja. Wij zullen Cambodja ook als de plek herinneren van de vele slaapplekken: cheap hostel, luxe hotel, ziekenhuis, tuinbungalow, boomhut en nachtbus richting Vietnam.
Ook beseffen wij ons dat dit land en de mensen zijn getekend door de vreselijke geschiedenis, we zijn hiervan echt geschrokken, het doet je beseffen wat je zelf allemaal wel niet hebt, en dat je dat nooit zomaar voor lief mag nemen. We hebben gelukkig ook gezien dat het land volop in ontwikkeling is en het goed op weg is naar een positieve toekomst. We hebben hier echt van mogen meegenieten, en zullen een aantal plekken, met name onze boomhutervaring nooit meer vergeten. Aw kohn Cambodia!

Voor nu: Xin chào Vietnam! We zijn benieuwd naar je cultuur, je inwoners, je keuken en alle verassingen die ons staan te wachten. Eerst nog even een busreis van 14 uur (!!) doorstaan en dan zijn we morgenochtend op de plaats van bestemming: Ho Chi Minh City baby!!!

Liefs, groetjes, knuffels en kusjes van ons!