The final chapter: the life of a backpacker
Blijf op de hoogte en volg Sher en Jo
30 Oktober 2014 | Indonesië, Legian
Daar staan we dan, de backpack is weer ingepakt en zit letterlijk en figuurlijk vol. Zowel de backpack met kleding als de backpack met ervaringen. De afgelopen 3 maanden waren voor ons meer dan fantastisch. Er zijn geen woorden om het uit te leggen, het is iets wat je moet ervaren. De vrijheid, de ruimte, de grenzeloosheid.. Hoe gelukkig we beide dan ook thuis zijn er is geen gevoel wat dit evenaart. Iedere dag voelt als een zaterdag. Je wordt iedere dag wakker en hebt een paar seconde die gedachte: waar ben ik? Een ontbijtje scoren wat thuis zo gewoon is vergt ineens veel moeite. Je moet naar buiten, waar je overvallen wordt door nieuwe geuren en geluiden, allemaal nieuwe gezichten, nieuwe gewoontes. Het duurt vaak even voordat je hier aan went. Keer op keer val je weer in die bewondering, de verbazing, de schoonheid.. Je beseft je, de wereld is zo, zó ontzettend mooi.
De eerste paar weken is het best eng, het plannen van de volgende dag..waar gaan we heen en hoe gaan we daar komen. Wie gaat ons brengen en worden we dan niet genaaid. Wat moeten we betalen, welke munteenheid hebben we nu en kunnen we deze kerel wel vertrouwen? Naarmate de reis vordert leer je verschillende culturen kennen, begrijpen en leer je hier je eigen weg in te vinden. Hier wordt je zelfverzekerder van, eigenlijk gaat het ons best makkelijk af. Tegen het einde aan bekommer je je alleen nog om wat je straks wilt gaan doen.
Hier, weet niemand wie je bent, kan bijna niemand je verstaan en je hebt het vermogen te zijn wie je wilt zijn. Je hoeft je aan niemand of niets te verantwoorden alleen aan elkaar, wat heerlijk als je dan dezelfde passies en interesses deelt. Je draagt geen horloges, hebt geen benul van tijd en data, je hebt on the road geen google of googlemaps. Locals, een lonely planet en je gevoel zijn je gidsen. Uit het vragen van de weg ontstaat vaak een nieuwe bestemming, een nieuwe tip voor morgen of een nieuwe vriend. Wederom groeit de zelfverzekerdheid, hoe langer je op pad bent en hoe meer plekken je hebt ontdekt, je komt er toch wel, zo niet dan toch. Je leert accepteren dat wat in je tas zit eigenlijk toch écht (ja echt) genoeg is, al de spullen die je thuis hebt zijn leuk en handig, maar hier heb je ze blijkbaar niet nodig. Je gaat merken dat een straaltje lauw water in de douche vaak al prima is en leert zelfs het toiletpapier waarderen.
Het pijnlijke van reizen is dat je keer op keer een mooie plek weer moet verlaten. Je hijst de zware tas op je rug en voelt hem in je schouders snijden, zweetdruppels vormen zich op je voorhoofd. Je kijkt nog een keer achterom, kom we gaan.
Een onbekende weg voor je, een nu al een vertrouwde achter je. Dit leven dwingt je in het heden te leven en je geen zorgen te maken over de toekomst of het verleden. De landkaart en opties zijn oneindig. Kies een bestemming en er wacht weer een nieuw avontuur, het begint weer opnieuw. Wederom nieuwe geuren, nieuwe mensen, nieuwe omgevingen. Spannend. Je hart vult zich naarmate de weg met de mooie plekjes die je hebt ontdekt, de mensen die je daar hebt ontmoet en de gewoontes die je eigen hebt gemaakt. Iedere dag loop je door jungles, struin je door beschermde steden, ontdek je eeuwenoude tempels, eet je de lokale lekkernijen van de straten en duik je van rotsen de blauwe zee in. Je doet de dingen die je thuis niet zou doen of zelfs dacht dat je ze niet durfde. Soms gevaarlijk, soms eng, soms heel onverantwoord maar je went aan de kick van het avontuur, van de overleving, van de spanning en zoekt het steeds verder op. Er is zoveel zon, zoveel beweging, je barst van de energie. Je voelt je gezonder, actiever en vrijer dan ooit te voren. Na ieder geslaagd avontuur geniet je van de voldoening, stopt de mooie herinneringen in de backpack, bekijkt de foto's, lacht om stuntelende momenten en gaat weer verder.
Reizen, het leven van een backpacker, het klinkt fantastisch, en echt dat is het ook, nóg mooier zelfs. We beseffen ons heel goed dat we zo dankbaar mogen zijn dat we deze kans hebben gekregen en dit hebben mogen meemaken. Wat hebben wij genoten. Al deze bestemmingen, al deze avonturen, al deze mensen... Ruim 11 weken in Azië hebben ons zoveel moois gebracht, het heeft ons meer gevormd, samen, maar ook individueel. Deze herinneringen dragen we voor altijd met ons mee. En zullen ongetwijfeld aangevuld worden met nog zoveel nieuwe bestemmingen.
Maar nu is het bijna tijd, tijd om naar huis te gaan, waar ons normale leventje weer op ons wacht en onze geweldige families en vrienden ons opwachten. Pffffff wat hebben we jullie gemist!!! Nog heeeeeel even en dan zien we jullie eindelijk weer. Dank voor al jullie lieve berichtjes, reacties, tips, aanmoedigingen en enthousiasme. Het was heerlijk om onze reis op deze wijze met jullie te kunnen delen. Wij nemen morgen nog even samen afscheid van deze plek op aarde en stappen daarna in het vliegtuig. Next stop: Home Sweet Home :)
Tot heel, heeeeeel snel lieve mensen! Dikke kus, knuffels en groetjes van ons.
De eerste paar weken is het best eng, het plannen van de volgende dag..waar gaan we heen en hoe gaan we daar komen. Wie gaat ons brengen en worden we dan niet genaaid. Wat moeten we betalen, welke munteenheid hebben we nu en kunnen we deze kerel wel vertrouwen? Naarmate de reis vordert leer je verschillende culturen kennen, begrijpen en leer je hier je eigen weg in te vinden. Hier wordt je zelfverzekerder van, eigenlijk gaat het ons best makkelijk af. Tegen het einde aan bekommer je je alleen nog om wat je straks wilt gaan doen.
Hier, weet niemand wie je bent, kan bijna niemand je verstaan en je hebt het vermogen te zijn wie je wilt zijn. Je hoeft je aan niemand of niets te verantwoorden alleen aan elkaar, wat heerlijk als je dan dezelfde passies en interesses deelt. Je draagt geen horloges, hebt geen benul van tijd en data, je hebt on the road geen google of googlemaps. Locals, een lonely planet en je gevoel zijn je gidsen. Uit het vragen van de weg ontstaat vaak een nieuwe bestemming, een nieuwe tip voor morgen of een nieuwe vriend. Wederom groeit de zelfverzekerdheid, hoe langer je op pad bent en hoe meer plekken je hebt ontdekt, je komt er toch wel, zo niet dan toch. Je leert accepteren dat wat in je tas zit eigenlijk toch écht (ja echt) genoeg is, al de spullen die je thuis hebt zijn leuk en handig, maar hier heb je ze blijkbaar niet nodig. Je gaat merken dat een straaltje lauw water in de douche vaak al prima is en leert zelfs het toiletpapier waarderen.
Het pijnlijke van reizen is dat je keer op keer een mooie plek weer moet verlaten. Je hijst de zware tas op je rug en voelt hem in je schouders snijden, zweetdruppels vormen zich op je voorhoofd. Je kijkt nog een keer achterom, kom we gaan.
Een onbekende weg voor je, een nu al een vertrouwde achter je. Dit leven dwingt je in het heden te leven en je geen zorgen te maken over de toekomst of het verleden. De landkaart en opties zijn oneindig. Kies een bestemming en er wacht weer een nieuw avontuur, het begint weer opnieuw. Wederom nieuwe geuren, nieuwe mensen, nieuwe omgevingen. Spannend. Je hart vult zich naarmate de weg met de mooie plekjes die je hebt ontdekt, de mensen die je daar hebt ontmoet en de gewoontes die je eigen hebt gemaakt. Iedere dag loop je door jungles, struin je door beschermde steden, ontdek je eeuwenoude tempels, eet je de lokale lekkernijen van de straten en duik je van rotsen de blauwe zee in. Je doet de dingen die je thuis niet zou doen of zelfs dacht dat je ze niet durfde. Soms gevaarlijk, soms eng, soms heel onverantwoord maar je went aan de kick van het avontuur, van de overleving, van de spanning en zoekt het steeds verder op. Er is zoveel zon, zoveel beweging, je barst van de energie. Je voelt je gezonder, actiever en vrijer dan ooit te voren. Na ieder geslaagd avontuur geniet je van de voldoening, stopt de mooie herinneringen in de backpack, bekijkt de foto's, lacht om stuntelende momenten en gaat weer verder.
Reizen, het leven van een backpacker, het klinkt fantastisch, en echt dat is het ook, nóg mooier zelfs. We beseffen ons heel goed dat we zo dankbaar mogen zijn dat we deze kans hebben gekregen en dit hebben mogen meemaken. Wat hebben wij genoten. Al deze bestemmingen, al deze avonturen, al deze mensen... Ruim 11 weken in Azië hebben ons zoveel moois gebracht, het heeft ons meer gevormd, samen, maar ook individueel. Deze herinneringen dragen we voor altijd met ons mee. En zullen ongetwijfeld aangevuld worden met nog zoveel nieuwe bestemmingen.
Maar nu is het bijna tijd, tijd om naar huis te gaan, waar ons normale leventje weer op ons wacht en onze geweldige families en vrienden ons opwachten. Pffffff wat hebben we jullie gemist!!! Nog heeeeeel even en dan zien we jullie eindelijk weer. Dank voor al jullie lieve berichtjes, reacties, tips, aanmoedigingen en enthousiasme. Het was heerlijk om onze reis op deze wijze met jullie te kunnen delen. Wij nemen morgen nog even samen afscheid van deze plek op aarde en stappen daarna in het vliegtuig. Next stop: Home Sweet Home :)
Tot heel, heeeeeel snel lieve mensen! Dikke kus, knuffels en groetjes van ons.
-
30 Oktober 2014 - 18:15
Guusje:
supertof allemaal, ik heb genoten van jullie verslagen. Kun je nagaan hoe jullie genoten moeten hebben van de ervaringen zelf. Geniet nog heel ffies en goed vlucht. Grtz en tot ziens. -
30 Oktober 2014 - 18:21
Tessa:
Wat heb ik telkens weer vol trots, bewondering, soms een traan maar voor het grote deel met een enorme glimlach jullie verslagen gelezen. Wauw wat een pracht reis hebben jullie gemaakt schatten en wat een grote extra backpack nemen jullie mee terug naar Nederland vol met levenservaringen. Nu is het echt heeeel dichtbij, ik kan niet meer wachten!! Geniet nog van jullie allerlaatste nachtje in Bali en tot zaterdag!!!!! Woehoeeee x heeel veel liefs -
30 Oktober 2014 - 19:33
Marjan:
Dit is reflecteren! Prachtig...knap dat jullie nu al zo terug kunnen kijken op deze waardevolle reis. Wat heerlijk dat jullie ook de laatste week nog zo genoten hebben en al de rust vonden om ervaringen op een rijtje te zetten.Ik wens jullie een goede reis en verlang naar de eerste knuffels straks op Schiphol. XxMarjan -
30 Oktober 2014 - 20:20
Hellen:
Prachtig beschreven en wat heerlijk om zo terug te kunnen kijken op deze geweldig ervaringen. Wat komen jullie rijk terug. Met zoveel meer inzicht in wie je bent en wat je kunt. We hebben ongekende vermogens en jullie hebben die vermogens ontdekt en gevoeld. Je kunt namelijk veel en veel meer dan dat je denkt. Buiten je comfortzone liggen de kansen en de ervaringen, liggen de spanningen en de juiste beslissingen. Jullie zijn flink buiten je comfortzone gegaan en wat hebben jullie ervan genoten en geleerd. Wie de zon tegemoet treedt heeft de schaduw achter zich. Schaduwen komen jullie zeker nog tegen en jullie weten hoe je de zon tegemoet kunt treden. Trots is wat ik voel, ongelooflijk trots op hoe jullie dit samen hebben gedaan. Genoten hebben we van jullie verhalen en foto´s en facetime momenten, ik ga het nog enorm missen. Maaaaar wat ben ik blij, ongelooflijk blij wanneer wij zaterdagochtend elkaar weer vast kunnen houden en knuffelen. Nog een korte dag voor morgen en dan het vliegtuig in, appeltje eitje. Goeie vlucht en tot zaterdag! een super trotse mimi xxx -
30 Oktober 2014 - 20:20
Frans:
Bedankt voor alle leuke verslagen, goede reis terug en niet vergeten, zaterdagavond party-time bij Stefan&Esmee ! -
30 Oktober 2014 - 20:30
Dick:
Waauw wat een mooi verslag! Wat een prachtige reflectie op wat jullie hebben beleefd en van alle ervaringen die jullie je hele leven mee zullen nemen. Super knap dat jullie daar nu al zo mee om gaan. Geniet volop van de laatste Bali uurtjes. Een hele fijne vlucht naar eerst Kuala Lumur en daarna naar Amsterdam. Ja Amsterdam, Nederland, wind, regen, kou maar vooral ook weer de warmte van familie en vrienden!
O wat kijk ik er naar uit jullie op Schiphol weer in de armen te nemen.
Love you guys! -
30 Oktober 2014 - 20:35
Barbara :
WAUW! Wat een verhaal, wat een ervaringen, indrukken en inzichten. Prachtig geschreven lieve schat. Kan niet wachten al deze mooie verhalen live van jullie te horen. Tot heeeeeeel snel!!!❤️❤️ -
31 Oktober 2014 - 09:14
Jessica:
Lieve sher en jo, het is een nooit te vergeten levenservaring die jullie voor altijd bij jullie zullen dragen. Maar naast de herinneringen op het netvlies kunnen jullie terugbladeren in de fantastische verhalen die jullie hebben geschreven. Het zijn woord voor woord prachtige uitspraken, tranentrekken, lachwekkend maar vooral magisch. Ik heb van jullie genoten, iedere dag <3333333333 -
31 Oktober 2014 - 19:32
Marijke Hubers:
Dank voor de mooie verhalen en een hele goede reis terug. Gelukkig voor jullie wordt het morgen 20 graden! Een warm onthaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
